Ο καυστήρας είναι μια συσκευή προσαρμοσμένη πάνω στο λέβητα μέσα στην οποία επιτυγχάνεται η ανάμειξη του καύσιμου υλικού, υγρού ή αερίου με τον αέρα έτσι ώστε να προκαλείται και να συντηρείται η καύση.
Ξεχωρίζουμε τους καυστήρες ανάλογα με το είδος του καυσίμου αλλά και την κατασκευή και λειτουργία τους. Έτσι τους διακρίνουμε σε καυστήρες:
• Ελαφριού πετρελαίου (diesel).
• Ακάθαρτου πετρελαίου (μαζούτ).
• Φυσικού αερίου, υγραερίου, φωταερίου.
• Ειδικών καυσίμων (όπως λιπαντικά ή βιομάζα).
• Μικτών καυσίμων
Ξεχωρίζουμε τους καυστήρες ανάλογα με το είδος του καυσίμου αλλά και την κατασκευή και λειτουργία τους. Έτσι τους διακρίνουμε σε καυστήρες:
• Ελαφριού πετρελαίου (diesel).
• Ακάθαρτου πετρελαίου (μαζούτ).
• Φυσικού αερίου, υγραερίου, φωταερίου.
• Ειδικών καυσίμων (όπως λιπαντικά ή βιομάζα).
• Μικτών καυσίμων
Αλλά και σε καυστήρες:
• Ατμοσφαιρικούς: Καυστήρες που το καύσιμο ενώνεται με το οξυγόνο του αέρα που βρίσκεται ελεύθερο στην ατμόσφαιρα ή καλύτερα δεν διοχετεύεται από κάποιο ανεμιστήρα.
• Περιστροφικούς: Πρόκειται για καυστήρες υγρών καυσίμων που «πετούσαν» το καύσιμο στο χώρο καύσης μέσω περιστρεφόμενων «ποτηριών».
• Διασκορπισμού: Είναι οι πιο συνηθισμένοι και ονομάζονται έτσι γιατί διασκορπίζουν το καύσιμο πρεσάροντάς το με μικρή πίεση (7 bar) και λέγονται μη πιεστικοί ή με μεγάλη πίεση (10-15 ή και 20 bar) και λέγονται πιεστικοί.
Άλλος ένας διαχωρισμός γίνεται ανάλογα με τις βαθμίδες συμπίεσης ή καλύτερα ανάλογα με τα στάδια της καύσης και έτσι έχουμε μονοβάθμιους ή διβάθμιους ή πολυβάθμιους καυστήρες.
Στη θέρμανση έχουν καθιερωθεί κυρίως οι πιεστικοί καυστήρες διασκορπισμού, ενώ οι καυστήρες μαζούτ χρησιμοποιούνται μόνο στη βιομηχανία και μακριά από αστικά κέντρα.
«Ισχύς του καυστήρα» ονομάζεται η μέγιστη δυνατή κατανάλωση καυσίμου κατά τη λειτουργία του και εκφράζεται συνήθως σε kg/h (βάρος καυσίμου ανά ώρα). Η ισχύς του καυστήρα πρέπει να αναγράφεται πάνω σε ανθεκτική πινακίδα στην οποία πιο αναλυτικά πρέπει επίσης να αναγράφεται:
• Ο κατασκευαστής
• Ο τύπος του καυστήρα
• Το έτος κατασκευής
• Ο αριθμός παραγωγής
• Η ωριαία μέγιστη και ελάχιστη παροχή καυσίμου σε kg/h
• Το είδος καυσίμου
• Ενδείξεις για τις προδιαγραφές που τηρήθηκαν στην κατασκευή και σήματα ελέγχου και ποιότητας. Τα Ελληνικά πρότυπα για τους καυστήρες υγρών καυσίμων είναι τα ΕΛΟΤ 276 και 386.
• Ατμοσφαιρικούς: Καυστήρες που το καύσιμο ενώνεται με το οξυγόνο του αέρα που βρίσκεται ελεύθερο στην ατμόσφαιρα ή καλύτερα δεν διοχετεύεται από κάποιο ανεμιστήρα.
• Περιστροφικούς: Πρόκειται για καυστήρες υγρών καυσίμων που «πετούσαν» το καύσιμο στο χώρο καύσης μέσω περιστρεφόμενων «ποτηριών».
• Διασκορπισμού: Είναι οι πιο συνηθισμένοι και ονομάζονται έτσι γιατί διασκορπίζουν το καύσιμο πρεσάροντάς το με μικρή πίεση (7 bar) και λέγονται μη πιεστικοί ή με μεγάλη πίεση (10-15 ή και 20 bar) και λέγονται πιεστικοί.
Άλλος ένας διαχωρισμός γίνεται ανάλογα με τις βαθμίδες συμπίεσης ή καλύτερα ανάλογα με τα στάδια της καύσης και έτσι έχουμε μονοβάθμιους ή διβάθμιους ή πολυβάθμιους καυστήρες.
Στη θέρμανση έχουν καθιερωθεί κυρίως οι πιεστικοί καυστήρες διασκορπισμού, ενώ οι καυστήρες μαζούτ χρησιμοποιούνται μόνο στη βιομηχανία και μακριά από αστικά κέντρα.
«Ισχύς του καυστήρα» ονομάζεται η μέγιστη δυνατή κατανάλωση καυσίμου κατά τη λειτουργία του και εκφράζεται συνήθως σε kg/h (βάρος καυσίμου ανά ώρα). Η ισχύς του καυστήρα πρέπει να αναγράφεται πάνω σε ανθεκτική πινακίδα στην οποία πιο αναλυτικά πρέπει επίσης να αναγράφεται:
• Ο κατασκευαστής
• Ο τύπος του καυστήρα
• Το έτος κατασκευής
• Ο αριθμός παραγωγής
• Η ωριαία μέγιστη και ελάχιστη παροχή καυσίμου σε kg/h
• Το είδος καυσίμου
• Ενδείξεις για τις προδιαγραφές που τηρήθηκαν στην κατασκευή και σήματα ελέγχου και ποιότητας. Τα Ελληνικά πρότυπα για τους καυστήρες υγρών καυσίμων είναι τα ΕΛΟΤ 276 και 386.